Zondag en Maandag 17-18 juli 1983  Hoorn- Le Mans 670 km
en daarna naar Salles 615 km.

We zouden eerst op 16 juli vertrekken, maar dat bleek onmogelijk, omdat we nog helemaal geen voorbereidingen hadden getroffen. En dood vermoeid vertrekken leek ons ook niets. Dus gingen we op zondag 17 juli om 6.30 op pad. Alles verliep vlot tot Beauvais. Daar begon een rood lampje te branden. Dat was vervelend , want het betekende dat de accu niet werd opgeladen. Enfin door rijden maar, we hadden toch twee acuu’s. We kwamen geen files tegen en stopten voor Le Mans op een boerenweitje. Heerlijk gepicknickt en nog even gewandeld langs een prachtig privé kasteeltje.

Op maandag om 8.30 reden we weer. Het lampje  brandde nog steeds. Wel vervelend, maar het gaf geen echte problemen, want we hadden nog stroom genoeg en de koplampen hoefden toch niet aan. De reis verliep voor de rest probleemloos al was het wel erg warm. Een kleine file bij Bordeaux, maar dat was alles. We reden over de Route National en lieten de snel weg achterwege. Het waren prima wegen.
Bij Salles aangekomen was het even zoeken naar de juiste camping die we hadden afgesproken met onze familie. Maar op goed geluk reden we er toch zo heen. Bij de ingang zagen we ze al staan. Het was een prima camping. De jongens gingen boodschappen doen en de dames gingen voorbereidingen maken voor de barbecue. Dit werd een hele belevenis. In de stromende regen door een onweersbui met stroomuitval zaten we onder de luifel te eten. We moesten er hevig om lachen. ’s Avond deden we nog even een wasje. De wasmachine weigerde eerst dienst, maar oom Stephan was de reddende engel.

Dinsdag 19 juli Salles-Lecumberri 270 km. 

We staan laat op en zijn bijna te laat om nog af te kunnen rekenen voor de camping. We bekijken de dynamo, waarvan we vermoeden dat daar het probleem zit van het rode brandende lampje. Maar 500 meter verder gaat het lampje toch weer branden. Bij Bayonne zoeken we een garage op. Die heeft geen mogelijkheden. Dus op naar de volgende garage. Die heeft geen tijd. We slopen zelf de dynamo er uit en gaan terug naar de garage. De garagehouder vindt het zijn eer te na om nee te verkopen en reviseert de dynamo. Prima geregeld voor Fl  75. Opgelucht rijden we verder na een kopje soep met brood. We rijden langs Biarritz, de duurste badplaats van Europa. Bij een stoplicht staat een bedelaar die 10 francs aan ons vraagt. In zijn andere hand houdt hij een fles drank vast. We rijden door. Het vinden van een camping wordt een probleem. Er is een camping 27 km verder in Spanje. De douane doorzoekt de hele camper. Laatjes en deurtjes moeten open. Dat hebben we nog nooit mee gemaakt.  We rijden door de heuvels op en neer met hellingen tot 14%. De Commer heeft het zwaar. Een vrachtauto passeert ons op de bochtige weg met grote snelheid in het donker. Eindelijk bereiken we de camping. We maken snel wat eten en gaan naar bed. Later ontdekken we nog een Commer-kampeerbus.

Woensdag 20 juli Lecumberri –Salamanca  470 km
Om 7 uur staan we op en om 8.30 rijden we weg door een vrij saai landschap. In Vitorio doen we in een supermarkt de nodige boodschappen. Het is vrij goedkoop, dus kopen we nog een zonnepakje voor dochter Annet. Een liter wijn is hier fl 1,02! Om 14 uur stoppen we op een schaduwrijk plekje op de Spaanse hoogvlakte. Het is ondertussen ontzettend warm geworden. Aan het eind van de middag zoeken we een camping op met zwembad. Oom Stephan kookte en om 12 uur gaan we naar bed.      

  Donderdag 21 juli Salamanca-Alcobaça 470 km

 We staan weer vroeg op en besluiten onderweg te gaan ontbijten.. Na een uurtje rijden nemen we de afslag naar het dorp La Fuente om brood te kopen. Het is heel stil in het dorp. We lopen naar de bakker. Die maakt ons duidelijk dat we te vroeg zijn. Er is nog geen brood. Ze wijzen ons de weg  naar een andere bakker een klein stukje verder. De dames worden vriendelijk ontvangen. Er worden allerlei gebakjes vervaardigd. Ze proberen een gesprek aan te knopen, maar de mensen spreken alleen Spaans. We kopen 4 broden en 7 gebakjes en rijden verder. We stoppen weer op een plek onder wat bomen en gaan ontbijten. Het is ondertussen weer bloedheet geworden. Het landschap blijft vrij saai tot aan de Portugese grensstreek. Onze familie rijdt wat langzamer en we raken ze even kwijt. Bij de douane is het even paniek . Het is niet duidelijk of we immigratiepapieren voor de kinderen in moeten vullen. Na enig gedoe wordt het probleem opgelost. We zijn in Portugal. Overal palmen, sinasappelbomen, vrouwtjes met zware lasten op hun hoofd, algemene wasplaatsen enz.
We zoeken een camping aan het strand, maar dat lukt niet echt. Onderweg prachtige huizen versierd met mooi tegelwerk, het teken van rijkdom. We vinden een camping, overvol met veel lawaai. Uiteindelijk vinden we er een in Alcobaça, simpel en rustig. Niet ideaal maar we hebben voorlopig wat. We zoeken een plek, eten spaghetti en gaan naar bed.

Vrijdag 22 juli

Om 9 uur opgestaan. Eerst even wat gewassen en daarna boodschappen gedaan. We zijn te laat voor de plaatselijke markt. Om 14.30 rijden we naar Nazare naar het strand.  Oom Stephan haalt eerst wat aas om te vissen. Het is heerlijk fris aan het strand. Het water is alleen heel koud. De kinderen trekken zich er weinig van aan. In de loop van de middag komen vissers en vrouwen om de netten binnen te halen. De hele familie helpt mee. De vrouwen nemen de sardientjes mee om ze te verkopen in het dorp en de mannen zetten de netten weer met de boot uit.
Het wordt kouder dus we besluiten om terug te gaan. Na het douchen gaan we uit eten. We vragen bij de receptie waar je lekker kan eten. De toegang van het restaurant ziet er niet uit. Een trap langs kratten met lege flessen naar een kale kelder met TL-licht en rechte tafels. Het eten is echter uitstekend.  De bediening attent en aardig en de prijs belachelijk laag. Fl 60 voor 7 personen inclusief drinken. Na het eten doen we een ommetje en besluiten maar voorlopig hier te blijven.  Bij een park is een soort zaalvoetbalwedstrijd aan de gang. De scheidsrechter vraagt aan ons hoe laat het is. Hij kijkt op ons horloge en kijkt een beetje vreemd. We drinken nog een glaasje en gaan naar bed.

Zaterdag 23 juli

Heer lijk uitgeslapen. We gaan boodschappen doen bij de markthallen. Daarna willen we reserveren voor de tennisbaan. De dame van de tennisbaan zegt dat we kunnen spelen van 10 tot 11. Op ons horloge is het al 10 uur geweest. Toen bleek dat de Portugese tijd 1 uur vroeger is. Nu snappen we de vreemde reacties van de scheidsrechter en de restaurant eigenaar.
We tennissen een uur voor fl1,25. Daarna verplaatsen we de Commer en de tent naar een schaduwrijker en vlakker plekje.  ’s Middags gaan we weer naar het strand. We vergissen ons in de sterkte van de zon en verbranden stevig. Oom Stephan ving weer niets maar zag wel  2 dolfijnen  springen. We barbecueën vandaag en de niet vlees eters nemen vis en kip. Om 11 uur zoeken we ons bed op.

Zondag 24 juli

Om 9 uur opgestaan, de was gedaan en kaarten en brieven geschreven voor het thuisfront. We gaan het stadje bekijken. Na een aantal winkeltjes belanden we bij de beroemde kerk/klooster. Het is de grootste van Portugal. Hier liggen de lichamen van koning Don Pedro en Dona Ines (1350). Zij was zijn geliefde. Na de dood van zijn eerste vrouw trouwde hij in het geheim met haar, tegen de zin van zijn vader. Deze liet haar op lafhartige wijze vermoorden. Na de dood van zijn vader liet Don Pedro het gebalsemde lichaam van Ines kronen tot koningin. Ze liggen nu in de tomben met de voeten naar elkaar. Bij een eventuele opstanding zullen ze elkaar het eerst zien.
Na de kerk gaan we eerst een gebakje eten dat we onderweg hebben gekocht. Daarna gaan we naar het vvv-kantoor om informatie te vragen over de wereldtentoonstelling in Lissabon. De musea zijn op maandag dicht dus we plannen ons bezoek op dinsdag. Stephan ontmoet mensen uit hun straat. Heel toevallig hoorden ze dat ze ook naar Portugal gingen en hier komen ze elkaar tegen. Op de camping reserveren we weer de tennisbanen voor morgen. Om 20 uur gaan we uit eten. Nu ergens anders . We werden gewaarschuwd dat de eigenaar mogelijk kleinere porties zou serveren als hij merkte dat we toeristen zouden zijn. Van kleine porties trouwens geen sprake. Misschien lijken we te veel op Portugezen. Het was weer fantastisch. We vroegen om de rekening voor het plakboek. De eigenaar maakte duidelijk dat hij geen plakboeken verkocht. Apart! Terug naar huis lopen we langs enkele exclusieve winkels. Einde van een leuke dag

Maandag 25 juli

De mannen gaan  tennissen, terwijl de vrouwen boodschappen gaan doen voor de barbecue. Daarna gaan we met zijn allen de stad in. We kopen wat souvenirs en halen wat geld. Op de camping treffen we wat voorbereidingen voor het avondeten. Na de barbecue gaan we op tijd naar bed, want morgen wordt het een lange dag.

Dinsdag 26 juli Lissabon 230 km.

Om 6.30 staan we op en rijden een uur later met zijn allen in de Commer weg. De weg is bochtig. Onderweg kopen we wat broodjes en ontbijten langs de kant van de weg. Het laatste stuk rijden we langs de Taag. Vlak voor Lissabon zien we een arena. Langs het Benfica stadion rijden we naar de wijk Belem, waar het museum moet zijn. Belem is een van de vijf musea met de Europese tentoonstelling over het aandeel van Portugal in de ontwikkeling van de wereld. Deze tentoonstelling ging over de ontdekkingsreizen van de Portugezen. Bij de ingang van het museum zien we de buren van onze familie. Hoe is het mogelijk. We mogen geen camera’s mee nemen en moeten onze tassen afgeven. Ze hadden over alle landen materiaal verzameld en er waren veel oude navigatie kaarten ook uit Nederland. Daarna wilden we een rondvaart maken, maar dat was niet beschikbaar. Dan maar naar de binnenstad op zoek naar leuke winkels. Die vinden we niet direct. We proberen ergens een snack te eten, maar alles was al op. Tenslotte deden we maar wat boodschappen in een supermarkt en
besloten dat in de Commer op te eten.
We stonden bij een prachtige tropische tuin en bekeken die. Helaas was het al snel sluitingstijd. We besloten naar huis te rijden. Het was tenslotte een rit van 3 uur. Het werd zo laat dat we niet meer uit eten gingen. We trokken een blijk open en gingen daarna naar bed. Een enerverende dag!

Woensdag 27 juli

Lekker uitgeslapen en daarna een wasje gedaan. De mannen gaan tennissen. Om 8 uur ’s avonds was het dan zover. We zouden inktvis gaan eten. De hele dag waren we al benieuwd hoe dat zou smaken. We hadden expres overdag niet zo veel gegeten. Als voorafje bestelden we bacalhao, gedroogde vis.. Het was verwerkt in pikante balletjes ter grootte van een oliebol. Het was een vertrouwd gerecht, omdat ze dat in Suriname ook eten. Daarna kwam de grote gok; de inktvis. Lulas Fritos in het Portugees. Het zag er niet uit. Een lijf met pootjes. We vroegen wat eetbaar was. Alles, werd er gezegd. Met heldenmoed wierpen we ons op de inktvis. Het was niet lekker, maar we lieten ons niet kennen. Wat de vis aan smaak te kort kwam vulden we aan met lachen. Onze zwager zei: “Voorlopig zit ik hiernmet een stel poten in mijn mond”. Lachen allemaal!  We bestelden voor vrijdag maar een bacalhoa gerecht. We hadden geoefend met de zin in het Portugees. De baas begreep het. We besloten de volgende dag naar Fatima en Batalha te gaan.

Donderdag 28 juli
We gingen eerst wat geld wisselen. Om 10 uur reden we met de Renault naar Batalha. Daar staat een van de mooiste katholieke kerken van de wereld. De kerk was inderdaad prachtig. Heel mooi qua architectuur en beeldhouwwerk. Na de kerk dronken we wat op een terrasje en daarna reden we door naar Fatima. Het was verschrikkelijk warm. In Fatima was niet veel te zien. Een groot gebouw met een bordes, een Mariabeeld en een ruimte waar ieder uur een mis werd gehouden. Men kon kaarsen laten branden, maar die smolten in de brandende zon. Op de plaats waar het Mariabeeld stond heeft Maria zich geopenbaard aan 3 kinderen in 1917. Mensen op hun knieën zagen we niet. Om kwart over drie waren we terug op de camping. We aten bruine bonen met rijst volgens Surinaams recept. Na een glaasje gingen we naar bed.

Vrijdag 29 juli 25 km naar Nazaré.

De mannen gingen weer tennissen. Om 1 uur reden we naar Nazaré. Het was daar bewolkt en mistig, dus op het strand liggen sloegen we over. We wilden wel met het treintje naar boven. Onderweg zagen we mensen op de stoep voor een restaurant heerlijk gebakken visjes eten. We besloten eerst te eten en daarna met het treintje te gaan. Na wat foto’s gingen we weer naar beneden.  De zon scheen dus doken we nog even de hoge golven in. De netten werden weer binnen gehaald met verse sardines. Daarna reden we naar huis want we hadden afgesproken in het restaurant. Het eten was heerlijk. We vroegen of we de volgende dag kreeft konden eten, maar dat ging niet. Dan kon wel in de andere dorpen volgens de eigenaar. We hadden dat al gezien, maar het was peperduur. Na een drankje doken we het bed in.

Zaterdag 30 juli 70 km gereden.

Lekker uitgeslapen en weinig gedaan. Met de auto Sao Marinha bezocht. Klein Zantvoort. Daarna stapel sardines gekocht voor op de bbq. Met aardappelen sla en kruidenboter. ’s Avonds een afscheidsborrel gedronken.

Zondag 31 juli naar Evora 280 km

Om 1 uur vertrokken we vanaf de camping (50 gulden voor 9 nachten). We vertrokken in zuidelijke richting. Bij een pottenbakken kochten we nog wat spullen. Je zag ook vvel steen- en dakpakfabrieken. Onderweg zagen we herders, bloeiende cactussen, kurkeiken, waterputten. De huizenbouw is exotischer dan in het Noorden. Bij Borba passerden we talrijke marmergroeves. Alles in de dorpje was van marmer. Even voor Evora stopten we om 8 uur in een boomgaard van kurkeiken. Morgen moeten we nieuwe voorraden inslaan.

Maandag 1 augustus naar Albufeira 248 km.

Om 9.30 vertrokken we van onze plek onder de kurkeiken. We hadden niets meer aan boord dus we konden ook niet meer ontbijten. Gelukkig zaten we 3 km van Evora af waar we geld wisselden en broodjes kochten. In de stad ontbeten we in de auto en daarna reden we zuidwaarts. Het landschap was een tijd saai. In de Algarve werd het mooier, heuvelachtiger en groener. We kwamen uit op een weg die niet op de kaart stond, maar besloten maar door te rijden. Tot aan de zee. Dat was in Albufeira. We parkeerden de Commer en gingen zwemmen. In de auto was het ondertussen 45 graden. Na een paar uur deden we boodschappen en konden we alle voorraden aanvullen. Onderweg waren we langs een camping gekomen en besloten die op te zoeken. Het bleek een splinternieuwe camping te zijn. Een Nederlandse jongen, speciaal aangenomen voor de Nederlandse bezoekers, wees ons op zijn scooter een plek. Ook kregen we 3 kaartjes voor de reuzenglijbaan. Annet, onze dochter, had er zin in. Morgen gaan we hem uitproberen. Eerst maakten we de Commer van binnen schoon en vulden we de watertanks. Daarna heerlijk gebarbecued en om 12 uur naar bed.

Dinsdag 2 augustus

We besloten een dag op de camping teblijven. Toen we een rondwandeling maakten, merkten we pas goed hoe lux die was. Eerst namen we de glijbaan en daarna bekeken we de kios, het restautant en de bar. Daarna deden we inkopen in de supermarkt.
Na de sightseeing over de camping zochten we een klein strandje op (10 km rijden) en gingen lekker zwemmen en zonnen. ’s Middags deden we nog een paar inkopen. We raakten bijna bekneld met de Commer in de smalle straatjes. Alles liep gelukkig goed af.

Woensdag 3 augustus 10 km naar het strand

Vanochtend alles geleegd en gevuld en om 11.15 vertrokken van de camping. We zoeken weer een privé strandje op. Lekker gezwommen en een blik open gemaakt. Zonsondergang bekeken. Vreemde kleuren. Lastig om die op foto te krijgen. We overnachten bij het strand naast onze Duitse buurman

Donderdag 4 augustus 70 km naar Olhão

Na het ontbijt om 10 uur vertrokken van ons mooie plekje aan het strand. Er kwamen alweer mensen naar het strand en sommige hadden op het strand geslapen. We reden terug over een zeer hobbelig pad. Langs dure villa’s met zwembaden. We deden nog wat inkopen en vertrokken naar Estoi waar Romeinse opgravingen waren. Men weet nog steeds niet welke Romeinse plaats het geweest moet zijn. Van Estoi reden we naar Olhao, een Afrikaans aandoens vissersdorpje. Eerst bekeken we het dorpje. Daarna hebben we de was gedaan. Het was een puinhoop in de Commer. We spanden dwars door de Commer lijnen om de was aan op te hangen. De jerrycans vulden we weer met water bij een kraan langs de kant van de weg. We zijn uit eten gegaan. Tong en bacalhoa. Het smaakte prima. Later hebben we nog een glaasje gedronken op een terrasje en TV gekeken. Die hadden ze hoog opgehangen met een versterker ernaast. Weer terug in de Commer reden we ergens heen. Geen idee waar we waren.

Vrijdag 5 augustus 40 km naar Ponta Rota

Om half vijf werden we wakker gemaakt door twee blaffende honden. We stonden op een oprit van een boerderij. Er zat niets anders op dan te verkassen. We stopten ergens langs de kant van de weg en hervatten onze slaap. Om 11 uur waren we weer startklaar. Alle tanks en wc waren geleegd, de auto was weer netjes. Op naar Tavira. Dat moest een leuk plaatsje zijn volgens het ANWB-boekje. We begonnen met het boekje in de hand aan een wandeltocht. We zaten even op een terrasje en verzonden een telegram naar het thuisfront. Na een half uur waren we flink verdwaald. Na een tijd zoeken bij 35 graden vonden we de Commer gelukkig weer terug. We reden richting Monto Verde. Dat bleek een flinke toeristische plek te zijn. Niet onze smaak., dus een stukje terug gereden. Op een schitterend terrein met een waterpomp die je met de hand moest gebruiken. Er waren douches, restaurants en een heel breed strand. Op het hele terrein kon je vrij kamperen. Dat werd ook gedaan. We hadden een plekje gevonden. Opeens vloog een vliegtuig laag over en strooide dingen uit. Het bleken T-shirtjes te zijn met een reclame opdruk er op. Onze dochter vond er een, maar die bleek veel te klein. We gaven het aan een klein Portugees meisje. Daarna deden we boodschappen. Toe we terug kwamen stond er een hele groep Portugezen ons op te wachten. We snapten er niets van Het bleek dat we de Commer iets opzij moesten zetten, zodat ze allemaal bij elkaar konden staan. We zaten gelijk vast in het rulle zand. Alle Portugezen duwden de Commer , maar dat hielp niet. Uiteindelijk trok een andere Portugees ons los. We haalden water bij de pomp. Even alles lekker wassen en eten koken. Na een spelletje kaart en een wandeling langs het strand gingen we om 12 uur naar bed.

Zaterdag 6 augustus

We stonden laat op, ontbeten rustig en gingen nog even naar het strand voor we naar Spanje zouden vertrekken. Dat pakte anders uit. Toen we terug kwamen zat een Nederlandse kampeerauto vast in het zand. Met veel geploeter en de hulp van een aardige Portugees kwam de auto weer los. Toen was het te laat om nog weg te gaan. We hebben even met de eigenaar gepraat en wat tips uitgewisseld. ’s Avons zijn we weer uit eten gegaan. Gegrilde tong. Na een spelletje kaart naar bed gegaan.

Zondag 7 augustus 280 km naar Spanje, Puerto Santa Maria

Alles gevuld en geloosd, de buurtjes gegroet en een auto os geduwd, de zoveelste. Om 12 uur vertrokken we richting Spaanse grens. In Vila Real deden we inkopen bij een supermarkt die nog net open was. We probeerden onze escudo’s om te wisselen in peseta’s. Dat ging niet. We kochten kaartjes voor de veerboot en gingen in de rijs staan. Toen we aan de beurt waren bleek dat we verkeerde kaartje hadden. Na enige tijd zaten we toch op de boot. Adios Portugal. We kwamen aan in Ayamonte. De bank was gesloten. Gelukkig hadden we nog peseta’s van onze heenreis, zodat we konden tanken. Op naar Sevilla. We reden langs een arena waar een stierengevecht aan de gang was. We reden langs schitterende gebouwen en musea, maar het was te laat om te gaan kijken. Het is in Spanje een uur later dan in Portugal. Bovendien staat Sevilla bekend vanwege straatberovingen en inbraken. We reden door naar Jerez. We agen reclames van de bekende sherry merken. Die van Terry en Osborne waren de mooiste. Vanaf de weg kon je bij de bodega’s de vaten zien. Heel apart. Van Jerez reden we door naar Puerto Santa Maria. Een stad met hele dure villa’s met zwembaden en Club Mediterannee. Daar stopten we op een parkeerplaats. Onmiddellijk kwam de politie. We waren bang dat we in overtreding aren. Dat was niet zo. Ze dachten dat we pech hadden, omdat de motorkap open stond. Olandes, Cruyff, heel vriendelijk dus. Na het eten maakten we nog een wandeling over het strand. Na een spelletje kaart gingen we naar bed.

Kijk voor deel 2 van de reis op Portugal Spanje 1983 met de Commer deel 2