onze eerste verre reis met de commer as-64-71

Donderdag 9 juli 1981 Hoorn-Emmerich 180 km

Het plan was om 16 uur vertrekken. Het werd 18.30. We werden door de buurtjes uitgezwaaid. De reis ging voorspoedig over de Houtribdijk. Totdat een jerrycan met water omviel. Klein riviertje in de Commer. Gelukkig schoon water. Bijna de afslag naar Harderwijk gemist omdat we tussen tanks van een militaire colonne reden. In Harderwijk was er kermis met veel attracties wegens het 750 jarig bestaan van de stad. Ed schoot een beestje voor Annet (12 schoten). De attractie was een ballonvaart. Annet stond vooraan toen hij opsteeg. We reden door tot net over de grens en overnachtte op een Rastätte net over de grens. ’s Avonds geduizend tot 200 punten.

Vrijdag 10 juli Emmerich-Ulm-Illertisen 680 km

Om half 8 werden we wakker. Het is mooi weer en we rijden om 9.15 weg. Het wordt warm in de Commer, 32 graden. Alle ramen open en af en toe een deur. Tot de heuvels gaat het goed. Daarna wordt de motor te warm. De benzine in het glazen filterhuis begint te borrelen. We eten wat en laten hem afkoelen door er een natte lap op te leggen. Het helpt. Wanneer het vlakker wordt hebben we geen problemen meer. Morgen zoeken we een camping om het warmloop probleem op te lossen. We stoppen onder een vrijstaande boom in het veld tegenover de stad Illertisen, vlak langs de snelweg.

Zaterdag 11 juli   Illertisen-Lermoos 150 km                                                         

Om half 10 gaan we rijden. In Illertisen doen we boodschappen. Schoenen voor moeder, tandenborstel voor pa en shampoo voor iedereen. We rijden rustig tot een file bij de grens. We tanken nog even, krijgen allemaal een BP-snoepje en rijden Oostenrijk in. We zoeken een camping waar we van de winter willen skiën. We vinden er een voor een redelijke prijs. We blijven er een dag staan en lossen het probleem van het warm lopen op. De thermostaat werkt niet goed. Ik haal hem er helemaal uit. ‘’s Avonds blijkt er bij de camping een Tiroler Abend te zijn. Met concert, jodelen, dijen kletsen en nog meer. Reisgezelschappen (Frans en Engels) hadden dit op hun programma. Wij schoven zo aan. Heel mooi. Het regent jammer genoeg de hele dag.

Zondag 12 juli Lermoos-Rimini 536 km

Na alles geleegd en gevuld te hebben vertrekken we om 9.15. Het is koud en mistig, maar gelukkig droog. Bij de receptie komen we er achter dat een kennis van ons deze camping van de winter heeft geboekt. Er was nog plaats genoeg als we in september boeken. We nemen eerst de Fernpas. Geen problemen voor de Commer. Op weg naar de Brenner zien we een Belg die een R4 heeft omgebouwd als hondenwagen. De namen stonden er op , Lady en Ciska. Duidelijk een dierenvriend. Op de Brenner begon de Commer toch weer kuren te krijgen. Maar we waren niet de enigen met een warme motor. Het probleem is dat de weg te lang achter elkaar stijgt. De motor krijgt dan te weinig rijwind. Samen vinden we een goede oplossing. Een blok hout klemmen we onder de motorkap. Die blijft dan op een kier staan en geeft meer verkoeling. We binden de motorkap voor de zekerheid met een touwtje vast. Het blijkt prima te werken. Over de autostrada rijden we langs het Gardameer tot Mantova. Daar kiezen we de binnenweg. Het wordt steeds warmer 35 graden, maar met open deuren hebben we er weinig last van. Langs de weg staat een meloenenverkoper. We stoppen. De vrouw zegt een prijs, maar de man komt er tussen en zegt een hogere prijs. Ons Italiaans is niet goed genoeg om deze actie tegen te gaan. We eten de meloen half op en rijden door naar de kust. In Ferrara hadden we pech. Stoplicht ging op rood. We konden niet op tijd stoppen. Reden een metertje naar achteren en jawel tegen de auto van een Italiaan aan. Mistlamp kapot, kwaaie Italianen. Gelukkig kwam er een agent aan. Hij regelde alles en waarschuwde ons voor de andere partij die er een voordeeltje uit wilde slepen. Zijn portieren gingen opeens niet meer dicht. De agent moest lachen toen hij zag dat wij niets hadden. Prima auto. We moesten de remproef doen, geen probleem natuurlijk. We kregen de adres van de agent voor het geval dat we dat nodig hadden. Er zijn ook goede Italianen. Daarna reden we door naar Rimini. We werden moe dus op zoek naar een camping. Aan de kust geen campings. Het leek wel Zandvoort en Egmond in het kwadraat. Horden
mensen die door de hoofdstraat liepen te paraderen. We zochten een buitenwijk op en parkeerden daar de Commer om te slapen.

Maandag 13 juli Ancona 150 km

Om 8.30 opgestaan. Om 10.30 vertrokken we , nadat we de natte luifel in de zon hadden gedroogd. We tankten benzine en reden richting Ancona langs de kust. Onderweg kwamen we 2 Commers tegen , verbouwd tot kampeerauto’s van circusmensen. Druk zwaaien en toeteren, leuk! Iets voor Pesaro zagen e een heel mooi strandje aan de Adriatische zee, vlak langs de weg. We parkeerden de auto en gingen aan het strand liggen. Lekker gezwommen en om 16.30 vertrokken naar Ancona, waar we om 18 uur aankwamen. Even eten gekookt en een potje gekaart. Inmiddels waren Michel (collega van Ed) en zijn vrouw ook aangekomen. Gek eigenlijk dat je elkaar hier ontmoet. Het inschepen werd een drama. Er zat totaal geen lijn in. Vandaar dat het zo lang duurde. Alle auto’s stonden dwars door elkaar in rijen en werden daarna op grootte gesorteerd voordat ze de boot op reden. Normaal wordt dat al in de rijen gedaan. Dat is wel zo handig en levert minder frustraties op. Vlak voor de boot werden nog rijtjes gemaakt. Rijtje voor Corfu en rijtje voor Patras. Totaal duurde het 4 uur voordat alle auto’s op de boot waren. Het was trouwens een hele luxe boot. De hut had alles, airco, tv, radio, kaptafel en een badkamer met alles er op en er aan.

Om 24 uur zaten we op de boot, dus 4 uur later dan we aankwamen. We stopten Annet in bed en gingen nog even naar de bar. Om 1 uur voer de boot weg en om 2 uur lagen we in bed.   Het was een spannende dag.

Dinsdag 14 juli

We stonden te laat op voor het ontbijt. De klok was een uur vooruit gezet en dat waren we vergeten. We waren niet de enigen, want de tosti meneer bij de bar kreeg het zo druk dat hij er geen gat meer in zag. Na een kop koffie gingen we zonnen op het dek. Annet dook in een van de drie zwembaden. ’s Middags gingen we klaverjassen en ’s avonds wilden we met zijn vijfen eten in het restaurant. Maar helaas om 8 uur was alles vol. Als je wilde eten moest je eerst bonnen kopen. Zeer onlogisch allemaal. ’s Avonds was er een disco. Annet had sjans van een Amerikaans jochie. Om half 2 waren we in Corfu. De boot zou 1 uur stil liggen, maar dat liep natuurlijk weer uit de hand. Er bleek 1 auto vast te staan die er toch wel uit moest. De auto kan niet weg. Er stond een auto voor, maar die mensen lagen al in bed. Intussen was het half 3. Oma was het zat en ging op een stoel zitten midden op de kade.(zie foto hierboven) Om 3 uur was het gepiept en kon de boot vertrekken. We zijn toen maar naar bed gegaan.

Woensdag 15 juli Patras – Loutra 100 km

Om 8 uur opgestaan wel met moeite. Deze keer wel op tijd voor het ontbijt. We gingen eerste klas ontbijten want de andere zaal was vol. We kregen heel oud brood met Hollandse boter en Hollandse jam. De obers liepen in zwart-wit met vlinderdasjes rond. Na veel koffie werden we een beetje wakker. Om 12 uur waren we in Patras. We dronken met zijn allen nog wat op een terrasje en gingen toen onze eigen kant op. We zagen trouwens veel Commers rond rijden, zelfs een personenbus. We gingen op zoek naar een camping. Onderweg zagen we nomaden in tenten die geiten aan het hoeden waren. Onze deuren stonden open en zo waaide een cassettebandje weg. De eerste camping was niks. Disco, supermarkt enz. De tweede was veel leuker. We vonden hem langs onverharde weggetjes aan de zee. We vonden een plek en stalden alles uit. Toen we stonden kwam de buurman langs. Fantastisch, geweldig vond hij het. Om 11 uur hebben we gedoucht en zijn naar bed gegaan.

Donderdag 16 juli

Om 8.30 opgestaan. Direct na het ontbijt naar het strand gegaan. Lekker gezwommen. Ed verbrandde zo dat hij zich niet lekker voelde. In een onbewaakt moment werd onze opblaasboot door de stroming mee genomen. Wij er achter aan, maar er was geen redden aan. Een paar Duitsers roeiden er achter aan en haalden hem van een pier af waar hij op vast gelopen was. Hun voeten zaten vol stekels van zee-egels. We hebben een fles Uuzo voor ze gekocht. Annet was zo geschrokken dat ze de hele dag niet meer wilde zwemmen. ’s Avonds gebarbecued. Het vlees kochten we bij het restaurant. Het was hetzelfde vlees dat ze aan de gasten gaven. Nog even een biertje gedronken op het terras en om 12 uur naar bed.

Vrijdag 17 juli

Laat opgestaan en op ons gemak gegeten. Daarna kleren gewassen en de Commer schoon gemaakt. Om 1 uur gingen we zwemmen. We gingen nog wat varen met de rubberboot en daarna terug naar de auto. Annet vond een van de waterschoenen van gisteren terug. De andere bleef onvindbaar. Bij de Commer kwam een Nederlands stel de auto bekijken. Ze waren onderweg naar het strand, hadden hem zien staan en waren er meteen weg van. Gelijk alles bekijken. De vrouw vroeg of het een bestaande auto was. Ik zei dat we een auto van Van Gend & Loos hadden gekocht en ingebouwd. Toen waren ze helemaal sprakeloos. Annet ging ’s middags nog even zwemmen met haar nieuwe zwemvliezen en snorkel. ’s Avonds een spelletje gedaan en nog even nagezeten bij kaarslicht.

Zaterdag 18 juli

Vandaag gebeurde er weinig. Heerlijk gezwommen en gesnorkeld. Het is een prachtig gezicht onder water. Mooie gekleurde visjes. Ed zag zelfs een gekleurde anemoon. We vingen ook een zee-egel en hebben die later drogen. ’s Avonds gebarbecued.

Zondag 19 juli

Voorlopig de laatste luie dag. Morgen gaan we richting Olympia. Ook vandaag gebeurde er weinig op een paar dingen na. De hele avond hoor je krekels. Een krekel sjirpt ook overdag vlak naast onze auto. Met enige moeite konden we hem ontdekken. Op een gegeven moment consternatie bij de overburen, Een lange slang lag op een plek waar juist een stel wilde gaan staan. De overbuurman heeft hem met een schop gedood. Misschien was hij wel ongevaarlijk.

Maandag 20 juli Loutra-Efpalion 212 km

Om 8 uur opgestaan na een winderige nacht. Om 10 uur vertrokken, na eerst betaald te hebben. De vrouw vroeg waar Wil vandaan kwam en of Annet wel haar dochter was. Doorgereden naar Pirgos door een soort Indonesisch landschap met bamboe, witte huizen, driewielige vrachtwagentjes, tropische autobussen, geiten houders, oude dames op ezels en kippen op de weg. In Pirgos hebben we geld gewisseld en daarna doorgereden naar Olympia. We bezochten 2 musea en de ruïnes in een zinderende hitte. De ruines waren zeer indrukwekkend, vooral geschiedkundig gezien. We kwamen ook nog een stel stadgenoten tegen en mensen van de boot. Vanuit Olympia reden we via binnenwegen naar Patras. De binnenweg steeg naar 1000 meter hoogte en veranderde in een grindweg. Alles werd stoffig. De gemiddelde snelheid zakte naar 20 km/uur. Bij een splitsing met een asfaltweg stond een Griekse boer te liften. We namen hem mee en kregen een bosje kruiden. Conversatie in het Grieks was moeilijk. Na Patras doorgereden naar Rion. Op de camping Rio Mare deden we boodschappen, omdat de winkels dicht waren. De kampbaas wilde dat we bleven, maar wij wilden graag naar de overkant met de veerboot. Aan de overkant kampeerden we op een vrije parkeerplek langs de kant van de weg met uitzicht op de golf van Korinthe.

Dinsdag 21 juli Efpalion- Neon Monastirion 240 km

Om 11 uur vertrokken we vanaf onze camperplek. Op weg naar Delphi langs een schitterende kustweg. Aan de ene kant steile rotswanten en aan de andere kant de diep blauwe golf van Korinthe. Onderweg zagen we een meloeneboer, die zijn zoontje van 14 jaar autorijles gaf. De wagen slingerde alle kanten op. Ook zagen we oude vrouwtjes op ezels. Ezels worden veel gebruikt als lastdier, maar ook voor transport. Wat ook op viel was de typische huizenbouw. Eerst wordt een skelet van beton gegoten met een gegoten betonnen trap aan de buitenkant. Wanneer dit klaar is worden de muren gemetseld. Het resultaat een huis met spierwit gepleisterde muren en een plat dak. Ook zagen we prachtige kerkjes, vaak boven op een heuvel, met ronde torentjes en boogjes. Delphi ligt hoog op een berg. Om er te komen moet je een steile weg omhoog. Langs de weg loopt een betonnen kanaal, waarin zoet water naar beneden stroomt. Vlakbij Delphi zijn grote bauxiet mijnen. De grond is rijk aan ertsen. Af en toe is de grond knalrood. Soms ook spierwit. We hebben ook kalksteengroeven gezien, waar ze met dynamiet werkten om de brokken los te krijgen. Bij Delphi parkeerden we de auto en stapten op goed geluk naar een van de bezienswaardigheden. Het bleek het belangrijkste te zijn. Het was heel heet , 40 graden, dus de rest geloofden we wel. Delphi is bereoemd vanwege het orakel. Volgens de Griekse mythologie was dat een oude vrouw die voorspellingen kon doen uit dampen die uit een rotsspleet opstegen. Veet tempels waren gewijd aan Griekse goden. Bovenaan was het beste bewaarde stadion van Griekenland. Na Delphi koersten we richting Trikala. Langs de weg stonden steeds een soort offerandes. Hokjes met flesjes, kaarsen of iconen erin. Het landschap werd heel vreemd en zeer afwisselend. Een vrij hoge heuvelrug met daarna een vlakte van zo’n 40 km. Dan weer een heuvelrug enz. We hebben nog geprobeerd inkopen te doen, maar daarvoor waren we iets te laat. De slager en de bakker waren al dicht., dus moesten we maar wat improviseren. ’s Avonds gestopt bij een benzinestation in Neon Monastirion en daar overnacht.

Woensdag 22 juli Monastirion-Kosinos 270 km

Om 9 uur vertrokken we. Moeders bleef nog even liggen en Ed en Annet volgden de goede route. We rijden van Trikala naar Meteora. Daar hebben ze kloosters op hoge rotsen. We bezoeken de kloosters in lange broeken en met jasjes aan. Annet had toch een te bloot jurkje aan. Enfin jas aan en door lopen maar. We bekijken een nonnenklooster en een mannenklooster. Heel apart. Vroeger werden de kloosters bevoorraad met een netje. Nu is er een weg naar iedere klooster, voornamelijk voor de toeristen natuurlijk. We zagen een groepje nonnen die bezig waren met het uitzoeken van boontjess. We doen later inkopen en rijden naar de kust. Op de snelweg rijd je tussen vrachtwagens en boeren met paard en wagen. Met veel moeite vinden we een camping. Camping Stolos is niet zo geweldig. Onze overbuurman handelt in T-shirts vanuit zijn kofferbak. Er wordt gepast en onderhandeld. Voor de camping worden we overvallen door een aantal vrouwen die ons van alles willen aansmeren.  Overigens waren ze erg vriendelijk. ’s Avonds gebarbecued met de gekregen kruiden van de Griekse boer. Wel lekker.

Donderdag 23 juli via Thessaloniki naar Kriopigi 200 km

Onder de douche stonden we tot de enkels in het water terwijl de inlegkruisjes rond dreven. We hadden een beetje genoeg van deze camping en gingen verder rijden. Het lekkere vakantiegevoel was even weg. Na lang aarzelen pakten we alles weer op. We besloten naar Halkidiki te gaan. Een van de drie schiereilanden naast Thessalonika. Daar aangekomen konden we geen camping vinden. Dan maar door naar Kasandra. Daar was ook weinig. Inmiddels was het kwart over twee en erg warm en het water was zo blauw. Eindelijk halverwege Kasandra stond een bordje met camping. Een schitterenede omgeving. We gingen een steil prachtig paadje af van 1,5 km. Het was helemaal wat we zochten, maar helaas de camping was vol. Een tegenvaller! Op het hele schiereiland waren maar 4 campings en dit was de op een na laatste. Bij de receptie informeerden we of er een oplossing was. We mochten ergens op een parkeerterreintje staan totdat er een plekje vrij was. Nadat we een paar uur gezwommen hadden kwam de campingbaas ons vertellen dat hij plaats had. Vlak bij het water , de speeltuin, douches enz. Annet was in alle staten. ’s Avonds nog even een wandeling gemaakt met z’n tweeën naar het dorp in het donker. We kregen zelfs een lift van aardige Grieken.

Vrijdag 24 juli

 Heerlijk gezwommen aan het strand dat langs de camping ligt. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan. Souvlaki voor fl 10,- de man inclusief fles wijn en cola. De Commer staat zo scheef dat de koelkast het niet meer doet. We hebben van alles geprobeerd , maar het helpt niet. Morgen proberen met de krik de auto wat recht te krijgen. Grieken zijn rare kampeerders. Ze nemen een complete koelkast mee voor naast de tent. Boven op de koelkast zetten ze hun tv die de hele avond luid het programma af draait.

Zaterdag 25 juli

We hebben boodschappen gedaan in het dorp. Dat 3 km lopen in de hitte bergje op. ’s Avonds hebben we gebarbecued. Uit een gesprek met onze Duitse overbuurman blijkt dat we veel geluk hebben gehad. We hebben de leukste camping gevonden. De Duitsers komen hier al voor de 7e keer. Hij heeft een aanhanger met motor achter zijn camper en zijn vriend een aanhanger met speedboot. Van alle gemakken voorzien dus. Nou ja wij hebben een opblaasboot. Ook vertelde hij dat er een paar km verder een bosbrand woedden. We hadden wel dikke rookwolken gezien, maar dachten dat het branden van stro was. De brand was zo hevig dat het op tv was geweest. Zelfs blusvliegtuigen werden ingezet om de brand te blussen. Die vliegen laag over het water, zuigen zich vol water en blussen daarna. Vandaag was het een komen en gaan van die vliegtuigen. De brand is al bijna een week bezig en gisteren is hij weer opgelaaid. Vanavond waren de rookwolken weg.

Zondag 26 juli

Vanochtend vlogen de laatste watervliegtuigen van de brandweer over. De bosbrand schijnt nu geblust te zijn. Ook zijn er geruchten dat de brand is aangestoken en dat hij verband houdt met de recente bomaanslagen in Athene. Vanmiddag hebben de kampeerbus vaan de overbuurman bekeken. Het is een oude bus van zijn bank die als rijdend kantoor is gebruikt. Hij is bankdirecteur dus kon hij gemakkelijk aan de bus komen. Vanbinnen van alle gemakken voorzien. Slaapkamer, vrieskist, douche, airconditioning, 400 liter water, generator, enz. Hij heeft hem helemaal zelf gebouwd. Wel knap natuurlijk. Aardige mensen, ze vonden de groene kleur van onze Commer zo leuk. Annet heeft eindelijk kontakt met een paar Griekse meisjes. De conversatie gaat in het Nederlands, Duits, Engels, gebarentaal en als het niet gaat haalt ze het boekje “Grieks op reis” erbij. Het kost wat tijd om het op te zoeken, maar ze komt er toch uit. Dol enthousiast, leuk voor haar. Vanavond weer uit eten gegaan. Enig! Lekker gegeten voor een prikje. We zijn tot de conclusie gekomen dat de vakantie tot nu toe ideaal is.

Maandag 27 juli

Weer een luie dag vandaag. We huren ’s middags een surfplank en het hele strand vermaakt zich met onze slapstisck-pogingen om het zeil overeind te houden en enige gang in de plank te krijgen. ’s Avonds gebarbecued. Ineens stak er een hevige wind op, dus snel het vuur gedoofd. We zijn binnen gaan eten. ’s Nachts heeft het flink geonweerd met een fikse regenbui. Het is nu 22 graden. Zo koud hebben we het in Griekenland nog niet gehad. Telefoneren is zinloos. We proberen het ieder dag maar krijgen geen contact. Dus naar hopen dat thuis alles goed gaat.

Dinsdag 28 juli

Het blijft de hele dag hard gewaaid, dus van surfen komt niks meer. ’s Middags is er weer een bosbrand. Nu dichterbij , 1 a 2 km verder op. Als de wind de andere kant was op gegaan waren we vertrokken. We tellen 6 blusvliegtuigen. We wandelen naar boven om souvlaki te eten. Net daarvoor komt een Griek langs om te vragen of hij de volgende dag ons plekje mag hebben. Dan kan hij dat alvast aan de receptie zeggen dat hij een plekje heeft. Hij hoeft dan maar één nachtje op de parkeerplaats te blijven. Wij vinden het prima. Annet neemt afscheid van haar vriendinnen en wisselt adressen uit. Tijdens het eten zien we een militaire kolonne langs rijden op weg naar de bosbrand. Op weg naar de camping stopt een Griek en neemt ons mee naar de camping zonder dat we stonden te liften. We gaan niet te laat naar bed vanwege de lange reis van morgen.

Woensdag 29 juli via Thessaloniki naar Buljanovac 380 km

Tamelijk vroeg op gestaan en om 9 uur vertrokken. In Thessaloniki boodschappen gedaan. We bezoeken een markt waar alles bijna niks kost. De mensen zijn heel vriendelijk en goedlachs. Het praten gaat met de handen. Betalen gaat als volgt: je geeft een briefje en dan maar zien wat je terug krijgt. Ze proberen ons niet af te zetten. Omdat ze zien dat we niet afdingen krijgen we zelfs extra wisselgeld terug. Annet geeft wat wisselgeld aan een bedelaar. Hij telt het eerst en bedankt haar toen. Bij de grens hebben we 3 uur oponthoud. Sommige auto’s worden streng gecontroleerd. We wisselen geld en kopen benzinebonnen. We rijden door naar Buljanovac. Op een graslandje langs de weg gaan we staan. Meteen komt de eigenaar en gebaard met een vriendelijke lach dat we op het karrenspoor moeten staan. De omgeving is hier mooi. Veel groener dan in Griekenland. Alleen de huizen zien er soms bouwvallig uit. Ook zie je hier veel paard en wagens. Zelfs een ossenwagen met 2 ossen er voor.

Donderdag 30 juli Buljanovac-Zagreb 700 km

We rijden om 8.15 weg. Wil en Annet blijven nog even liggen terwijl Ed reed. Eerst dachten we dat deze zogenaamde dodenweg nogal mee viel.. Later dachten daar toch wel anders over. Tot Nis viel de weg wel mee, maar daarna werd de weg slecht. Ze zijn ook bezig om hem 4-baans te maken. Af en toe liggen er autowrakken aan de kant. Een motorrijder maakt een slipper, maar staan daarna gelukkig weer op. Het landschap is vrij saai. We zien veel werkende vrouwen op het land met hoofddoeken om. Sommige laten koeien grazen langs de kant van de weg. Ook veel paard en wagens. De dorpjes zien er wat sjofel uit. Het werd benauwd heet. Als de weg slecht is zakt de snelheid naar 40 km/h. Tegenliggers proberen ook op rare plekken in te halen. Het stuur van de Commer zit aan de rechterkant en zo kan ik vaak langs een voorliggende vrachtauto naar voren kijken. Ik zie tegemoet komende auto’s een inhaalpoging doen, maar wanneer ze vrachtauto zien kruipen ze meteen weer achter hun voorganger. De dag duurt erg lang. ’s Avonds stoppen we op een gloednieuwe parkeerplaats, maar die is heel vies. Iedereen dumpt zijn rommel zo uit zijn auto. We zien een auto stoppen. De baby wordt verschoond en de vuile luier uit het raam gegooid. Dat is de Joegoslavische manier. Het stikt er ook van de muggen. We zijn niet zo blij, maar blijven er toch maar overnachten. We hebben toch alles bij ons.

Vrijdag 31 juli Zagreb-Turnersee 325 km

Om 8.30 opgestaan. Alles een beetje stofvrij gemaakt. De parkeerplaats stroomt vol met vrachtwagens en Turken die uitgebreid op de weg beginnen te ontbijten. Bij Ljubljana ziet er heel anders uit. Het landschap is veel mooier, de huizen verzorgder en geen troep meer langs de weg. Ok de mensen zien er moderner uit. Je kan merken dat je meer in de buurt van Oostenrijk komt. Vlak voor de grens passen we nog even de truc met het blok toe bij een lange helling van 15%. Bij de grens doen ze moeilijk over het innemen van de verplichte benzine bonnen en de overgebleven dinars. De benzinebonnen willen ze wel wisselen , maar de dinars niet. We rijden door naar de Oostenrijkse kant en daar is het geen probleem. We rijden door naar Karinthië, naar de Klopeinersee. Daar hebben we 6 jaar geleden een prima vakantie met de tent gehad. Het was allemaal heel toeristisch geworden. Dus reden we door naar de Turnersee. Daar vonden we een leuke camping geleid door een boerenfamilie. Er waren veel Nederlanders. Annet had na 5 minuten contact met ander kinderen. Ook de Commer oogste enorm veel bewondering. Bij de buren hoorden we hele duiscussies over de voor- en nadelen van zo’n kampeerauto. Toch wel leuk. De buren werden trouwens om half 12 terecht gewezen door de boerin. Ze maakten te veel lawaai.

Zaterdag 1 augustus

Weinig gedaan, lekker gezwommen, de jonge katjes van de boerin bewonderd en ’s avonds nog een stukje gewandeld. Rond om heen hoorden we enthousiaste discussies over onze Commer. Bijna alle Nederlanders op de camping kwamen uit het Oosten en daar ken je zo’n kampeerwagen blijkbaar nog niet. Het was erg warm 35 graden.

Zondag 2 augustus

Het is weer erg warm 36 graden. Nu zonder wind en dat maakt het broeierig. In Griekenland was het af en toe warmer, maar dan had je er minder last van. Wederom lekker gezwommen. Van de buren en andere mensen hoorden we steeds zonderlinge verhalen over de boerin. Ze trad wat autoritair op. Je mocht niet te vaak douchen. Om 10 uur moest het stil zijn enz. We hebben eindelijk contact gekregen met Nederland. Alles is goed daar, mooi zo. De buren en familie hebben de Commer van binnen bekeken. Ze waren zeer onder de indruk. Wij genieten. ’s Avonds hoorden we ze opscheppen tegen andere mensen over onze kar. Leuk voor als ons werk. We hebben lekker gebarbecued en scrabble gespeeld. Om 11 uur gaan we naar bed. Morgen weer een drukke dag richting Venetië. We hebben ’s middags nog even boodschappen gedaan. We haalden de luifel er af, lieten alles buitens taan en reden weg. Terug zetten we de auto op dezelfde plek, luifel vast en klaar is kees.

Maandag 3 augustus Turnersee-Mestre 340 km

Op ons gemak ontbeten en alles afgebroken. We gaan richting Venetië .Bij het drielandenpunt drinken we koffie. Ineens zien we de naam Arnoldstein op een aanplakbiljet en we herinneren ons dat kennissen van ons Peter en Riek daar in de buurt waren of zouden komen. We wisten alleen niet waar, alleen dat ze bij een Nederlander met de Ko of Koos zouden logeren. Na veel vragen kwamen we aan het eind van het dorp , midden in de onbewoonde wereld onze kennis Piet Menger tegen. Hij zat buiten in de zon. Onze kennissen Peter en Riek waren er nog niet, die kwamen pas van het weekend. Piet was stom verbaasd om ons te zien en dat we het gevonden hadden. Annet ging nog even met dochter Tinka zwemmen in de rivier en om half drie reden we weer verder. Vlakbij Venetië , in Mestre, vonden we een camping. Daar hebben we de ergste nacht van onze vakantie mee gemaakt. Het was zo vochtig, dat onze haren na het douchen de volgende dag nog nat waren. Het leek wel of er een mist hing. Om 12 ’s nachts was het nog 32 graden en het stikte van de muggen. Annet had wel 42 bulten. Ze staken zelfs door je spijkerbroek heen. Insmeren hielp niet dus dan maar onder de lakens. Ze staken ook in je gezicht. We hebben weinig geslapen. En besloten er geen 2e nacht bij te boeken. Onze campingbaas raadde dat ons aan, omdat de parkeerkosten bij Venetië hoger zouden zijn dan de campingkosten. Dat viel trouwens mee. De parkeerkosten waren duidelijk lager.

Dinsdag 4 augustus Mestre-Milaan 245 km

Opgebroken en naar Venetie gereden. We varen met een boot naar de stad. We drinken iets, kopen souvenirs en bekijken het Dogenpaleis. Het is heel mooi. We dingen af bij de gondelvaart van 45000 naar 25000 lire. Het is erg leuk maar wel duur. Drinken 3 cola voor fl 10,-. We gaan ’s middags om half vier weer naar onze taxiboot. Het is weer warm 32 graden. We doen wat inkopen en slapen bij een benzinepomp langs de weg.

Woensdag 5 augustus Milaan-Brugg 360 km

Om 9 uur vertrokken en in Zwitserland beland. Schitterende omgeving, watervallen, rotspartijen, sneeuw enz. Het was weer schitterend weer. In het dal 34 graden en boven 24 graden. Op de hellingen pasten we weer de truc met het blok toe. De helling van Bellinzona naar St Bernandino was de langste van onze vakantie. Bovenin waren ze nog aan het skiën. We kregen de kriebels, maar besloten door te rijden. In Reichenau stuurden we een telegram naar onze oma die jarig was.
Onderweg kwamen we langs de Walensee, een prachtig diepblauw meertje tussen de bergen met eeuwige sneeuw en het was er heerlijk rustig. Rondom het meer waren prima parkeerplaatsen, en je kon er heerlijk zwemmen. Auto aan de kant en wij het water in. Lekker opgefrist.
Wat ons in Zwitserland op viel was dat alles er keurig schoon was. Prima gratis voorzieningen en overal heel rustig. Niet zo oer commercieel en toeristisch als in Oostenrijk.
’s Avonds gestopt op een prima parkeerplaats met grasveld. We zetten onze tafel en stoelen neer en eten pannenkoeken. Er staat ook een Hongaar. We voeren een gesprek met 3 woorden Duits, 1 woord  Engels. Hij maakt een rondreis en is eerst heel terughoudend. Later komt hij los en vindt het communisme niets.

Donderdag 6 augustus Brugg-Einville 325 km

Vrij laat vertrokken om 10.30 uur. Eerst koffie gedronken, een spelletje gedaan en de auto schoon gemaakt. Een schokbreker zat los. Die hebben we even vast gezet. We waren vrij snel Zwitserland weer uit. Direct over de grens nemen we een Italiaanse lifter mee tot Freiburg.
We doen daar boodschappen en tanken nog even in Duitsland met onze marken. Daarna rijden we richting Frankrijk de Vogezen in. Prachtige omgeving tot 1200 meter hoogte, de Col de la Schlucht We zien 4 skiliften. Vlakbij Gerardmer was een meertje met een parkeerplaats. We gaan zwemmen en drinken koffie. Annet vangt met een Frans meisje wat stekelbaarsjes.
We krijgen zin om te barbecueën. Het was zulk prachtig weer 30 graden. Dus geld gewisseld en wat inkopen gedaan. Door gereden en gezocht naar een geschikte parkeerplaats. Onderweg in een bocht viel onze koelkast er uit. Gelukkig niets kapot en we konden hem weer terug zetten.
We vonden een goede parkeerplaats op een stukje parallelweg . Het begon te waaien en de regen viel met bakken uit de lucht. Geen barbecue. Annet kookte eten, spaghetti met saus, heerlijk. ’s Avonds nog even gewandeld en gekaart.

Vrijdag 7 augustus Einville - Esch sur Sure 240 km

Op ons gemak opgebroken en richting Luxemburg gekoerst. Grandioos verkeerd gereden. We kwamen op een bijna onberijdbare onverharde weg uit ergens buiten de stad. Na even vragen kwamen we op de goede weg terecht. We reden eerst 1 km door Duitsland heen en toen in Luxemburg. Vlak over de grens boodschappen gedaan. Daarna de Caves St Martin bezichtigd. Leuk even hun champagne geproefd en een fles gekocht.
Om de stad Luxemburg heen en langs binnenwegen door “Klein Zwitserland” gereden. Werkelijk schitterende omgeving, rotsachtig, heuvels, beekjes, bossen enz. Vlak voor de grens met België gestopt op een parkeerplaats en gebarbecued. Na het eten nog een klein stukje verder gereden en een potje gekaart.

Zaterdag 8 augustus naar huis 420 km
Grandioos verslapen. Om 9 uur werden we wakker. Een half uur later reden we weg. Onderweg hebben we haren gewassen en boodschappen gedaan in Weert. Daar koffie gedronken met vlaai. Om 17.15 waren we thuis. Einde van een volmaakte vakantie.

Reactie plaatsen

Reacties

Roel Bolt
7 jaar geleden

Hallo Ed,
Schitterend die verhalen met jullie Commer, die toch ook weer een nieuwe eigenaar met dezelfde uitdagingen heeft. Je verhaal zal binnen onze club veel lof oogsten, denk ik.
Gr. Roel
Secr. CCN